Hete Nunspeetse Hippiade

Tuigpaarden

De eerste rubriek voor tuigpaarden betrof de limietklasse. Hierin werd met veel verve gestreden om de top drie. Daarvoor werden Johan Kramer’s sterke Jara en Nico Calis uitgenodigd evenals Heraut met Freek Saris en Incognito met Wim Jansen. Door spanning was Jara tijdens het overrijden minder regelmatig en was er te veel uit. Heraut presenteerde zich juist mooi vast en liep gedecideerd naar de kopplaats. Jara en Nico werden tweede voor de opvallende Incognito met Wim Jansen aan de leidsels.

Slechts vijf tuigpaarden maakten hun opwachting in de ereklasse. De in Santpoort tot Westelijk kampioen gehuldigde Freedom en Wim Jansen belandden op de vijfde plaats. Vier werd de wat onstuimige Emaire in handen van Nico Calis. De voorlopige derde plaats was voor Diesel van Egbert en Els Kruiswijk met Berry van der Genugten aan de leidsels. Als tweede werden Briljant en Hanneke van Wessel binnengeroepen en Tuigpaard van het Jaar Emerson bezette de voorlopige kopplaats met zijn eigenaar Niek Alting. Emerson mocht met de overige twee de strijd aangaan en liep hiermee zijn achtste kampioenschap van dit jaar. Of dit de reden was dat hij minder spectaculair optrad of het feit dat hij net nieuwe ijzers had, hij had in ieder geval niet helemaal zijn dag. Het brons was ditmaal het hoogst haalbare. De echte strijd ging tussen de dit seizoen goed op dreef zijnde Briljant die zijn passen netjes afmaakte en de spectaculair maar minder constant optredende Diesel. Voor beiden lag de titel heel dicht binnen bereik en beiden hadden hun fans langs de kant. De juryvoorkeur ging uit naar Briljant en hij kreeg aan het eind van de dag het kampioenslint omgehangen.

In de damesklasse waar ook slechts vijf dames de zandbaan betraden, deden Briljant en Hanneke wederom een poging maar moesten zij hun meerdere erkennen in de sterk en nu wel constant optredende jonge Jara. Net als een week eerder, showde de vijfjarige Jara zich dankzij de meer dressuurmatige aanpak van Marie José Calis weer geweldig én constant. Haar fraaie houding en sterke achterbeen vertoonde het meest complete plaatje en zij werden, net als in Opmeer, heel terecht uitgeroepen tot kampioen. “Dit is het jaar van Jara! Tijdens het Westelijk kampioenschap kwam ze als een duveltje uit een doosje. Ze kwam binnen en pakte áán! Dat was al zo’n mooie ervaring…”, aldus een heel blije Marie José. Het zilver ging op gepaste afstand naar Briljant met Hanneke van Wessel en ook nu was er brons voor Emerson, ditmaal met Manon Veerman in de wagen. Emaire met Annemieke Calis en Wild Rose F met Pien Jansen sloten de rij in deze volgorde.

Het tweespankampioenschap werd onbetwist door Anton en Heraut in handen van Freek Saris geprolongeerd. Het zilver werd opgeëist door Fantast en Gouke V met Willem van der Gugten en brons was er voor de kersverse Fokker van het Jaar Antoon Epskamp en zijn zelfgefokte Grandioos en Ivirona. Freek eerde met dit kampioenschap zijn helaas al overleden vader als ‘grote leermeester’ en herinnerde aan diens eerste tuigpaard Norbert welke ook al succesvol optrad op de voorloper van de Hippiade, de grootse Levade die destijds in een bomvol Berg en Bos in Apeldoorn werd verreden.

Hackney’s    

Twaalf ballerina’s traden aan in de grote limiet, vijf kregen er een uitnodiging voor de overkamping. Met een fraai front zonder opzet liep Five Oaks Amigo in handen van de geroutineerde Bud Bongers naar de overwinning. Adrie van Ingen wist Jackie ook heel aansprekend voor te stellen en dit werd beloond met de fraaie tweede plaats. Highsand Golden Girl en Johan Snijders bezetten een mooie derde plaats en als vierde mocht Eclipse Soultrain met Frank Arends opstellen. De rij overrijders werd gesloten door Black Jack met Louise Pieters.

De toprubriek van de dag, met negen potentiële kanshebbers voor het Hippiade kampioenschap ereklasse kleine maat, leverde een heel spannende strijd op met sterke kandidaten! Vijf toppertjes werden uitgenodigd voor de standshow en daarna kwamen Eclipse Undercover en Agnes Arends op de definitieve vijfde plaats. De in eerste instantie als tweede binnengeroepen Amerdijke’s Angel leek bij binnenkomst en in de eerste omloop een heel serieuze titelkandidaat maar hield dit niet vol en mag in handen van Cees Krijnen ook wat meer tempo maken. De vierde plaats was hun uiteindelijke deel. Toen bleven er nog drie over voor de allesbeslissende finale welke ook een zinderende finale werd! De in eerste instantie als vierde opgestelde Conviction’s Challenger met Roel Smits kropte zich in eerste instantie wat op. Hij liep daarna juist een heel sterkte standshow en mocht mee als finalist. Heartland Lamborghini was eerst te loperig maar wist in de standshow een meer gedragen presentatie te geven met Els d’Achard en won, na het overrijden met drie, het brons. De als voorlopig eerste binnengeroepen goedgekeurde hengst May Dream liep in de standshow, met Frank Arends aan de leidsels, door spanning minder vierkant. Hij mag wat meer terugkomen en Challenger mag de hals wat verlengen. In het midden van beiden ligt het mooiste ideaalbeeld maar nu moest er een heel moeilijke keus gemaakt worden wie zich Hippiadekampioen 2019 mag noemen, en die viel in het voordeel van May Dream.

Deze wist ook het dekhengstenkampioenschap te veroveren en onderging daarmee een dubbele huldiging. Baron’s Tycho liep in handen van Jan van Rooij het meest constant en werd reserve kampioen. Het mooiste silhouet vertoonde de fraaie Gin’s Black And White met Jerry Vierwind aan de leidsels. Hij wist zich in de ogen van de jury één plaatsje op te waarderen waardoor Highway’s Dream Boy en Inge Jansen op de laatste plaats belandden. Stefke H en Kees Kimenai moesten vanwege het verliezen van een ijzer helaas in de eerste ronde al afhaken. Frank refereerde nog trots aan de dit jaar ook al behaalde kampioenstitel op de hengstenkeuring van de Fairview Emperor-zoon May Dream.

In de elf deelnemers tellende damesrubriek werd er middels een tussengroep nog geprobeerd iets recht te zetten in de uitslag. Dit leverde de als vijfde binnengeroepen Heartland Real Deal en Amber Banis, de Noordelijke kampioenen, alsnog een plaatsje in de kopgroep op. Ook Highway’s Dream Boy en Inge Jansen stegen een plaatsje maar werden definitief zesde. Uiteindelijk werden Eagle’s Performer en Rianne Kimenai definitief vijfde en Five Oaks Victorious met Yvon van Velsen bezetten de vierde plaats. Wie de titel zou pakken stond buiten kijf, die ging heel verdiend naar Heartland Heartbreaker met Els d’Achard. De nummers twee en drie hielden daarmee gepast afstand maar hun prestaties lagen wel dicht bij elkaar. Heartland Sgt. Pepper belandde op de tweede plaats met Henriëtte d’Achard waardoor Real Deal en Amber op de derde plaats belandden. Op de vraag hoeveel kampioenschappen Els inmiddels heeft behaald, antwoordde ze: “Daar houd ik mij niet mee bezig. Met plezier rondrijden en ze zo mooi mogelijk laten zien vind ik belangrijk en dan gebeuren er hele mooie dingen…”

Het meest sjieke tweespan dat in de piste verscheen, Reedhill’s Dancing Queen en Luuk, behaalde dit jaar al eerder een titel en ook nu kon de al bijna 50 jaar op de concoursen acterende Jan de Vaan een kampioenschap aan zijn palmares toevoegen. De door De Vaan zelfgefokte Dancing Queen heeft al een lange staat van dienst en behaalde ook in handen van Jan Kennis al diverse titels. Ook met de jongere Luuk van Harrie Burghoorn klikt het goed. Voor Magic Little King en Ringo Star met Cynthia Ardesch was de tweede plaats en als derde stonden Highway’s Shadow en Lady Marije opgesteld met René Doorschodt. Jan gaf aan al die jaren veel plezier met de hackney’s te hebben gehad. “Ik ben er niet rijk van geworden maar figuurlijk beleefde ik met de hackney’s wel een rijk leven!”

Foto Kampioen ereklasse én dekhengsten May Dream (v. Fairview Emperor) met Frank Arends (Foto Johnny van Ingen)