Fred van Vliet: “Mensport, de mooiste tak van paardensport!”

“Na enkele jaren geen wedstrijden te hebben gereden ben ik dit jaar weer begonnen. Op mijn eerste wedstrijd dag wilde ik deel nemen aan de dressuur en vaardigheid wedstrijd in Heesch. 3 maart organiseerde Parcival deze dag”, vertelt Fred van Vliet. “Nadat ik ingeschreven had gaf Pawel aan deze wedstrijd ook te willen starten. Ik besloot hem in te schrijven, en een van mijn ponies aan hem uit te lenen. Twee weken voor de wedstrijd dag hebben we een soort van training gedaan. Ik had een 20-jarige welsch A-pony voor hem in gedachten. Helaas liep het niet zo goed aangezien Pawel pas sinds vorig jaar aan het mennen is. Daarop hebben we besloten om hem te gaan laten rijden met een 15 jarige Tinker.”

“Op de dag zelf hadden we ingeschreven voor twee dressuur en een vaardigheid proef. Toen Pawel de ring in reed bleek het toch wel erg moeilijk om de figuren te rijden op de letters. Zijn groom las keurig voor, maar alles kwam toch wat te snel na elkaar. In overleg met het jurylid werd de proef echter niet afgebroken. In plaats daarvan stapte het jurylid achterop, en onder deze deskundige begeleiding heeft Pawel de hele proef gereden. Ook in de tweede proef heeft het jurylid eenzelfde medewerking gegeven! Ik vind dit werkelijk een mooie manier om onze sport te promoten. Uiteraard kan het niet de bedoeling zijn dat tijdens wedstrijden les gegeven word, maar in deze situatie wil ik toch een chapeau geven aan deze juryleden.”

Cap vergeten

“18 maart had ik ingeschreven voor de oefen marathon in Boxtel. Op zaterdag hadden we de hindernissen verkend, en heerlijk genoten van de vers gebakken appelflappen van de organisatie. Op zondag was ik na een technisch mankement wat laat op het terrein, en daarna kwam ik tot de ontdekking dat ik mijn cap was vergeten... Normaal gesproken heb ik altijd een reserve cap in mijn bus liggen, maar op een of andere manier lag die natuurlijk niet op zijn vaste plaats. Gelukkig had mijn groom er wel een bij, maar er was geen tijd meer om op en neer te rijden om mijn cap thuis op te halen. Er van uitgaande dat ik dus niet kon starten besloot ik mijn collega menners te vragen of iemand een reserve cap bij zich had. Al bij de derde wagen had ik het geluk, en kreeg ik spontaan een cap te leen! Daardoor kon ik dus toch starten.”

“Dit alles overdenkend kom ik toch wel tot de conclusie dat wij de mooiste tak van de paardensport beoefenen. In welke discipline krijg je spontaan een missend onderdeel van je uitrusting? En waar word zo goed gereageerd op een beginnend wedstrijdrijder? En dan zullen we het maar niet hebben over hoe geweldig de vele vrijwilligers zijn!”